مدرک آشپزی برای مهاجرت به کانادا
از جمله مشاغل های مورد نیاز در لیست دولت فدرال کانادا برخی مشاغل خدماتی نظیر آشپزی و سرآشپزی هم وجود دارد که فرصت هایی را برای شماری از شاغلین آنها پدید آورده است. در اینجا نگاهی اجمالی به این دو عنوان شغلی داریم.
از مهمترین نکاتی که برای مهاجرت از طریق آشپزی باید در نظر داشت، دارا بودن سابقه کاری مرتبط، دارا بودن مدرک معتبر بین المللی و همچنین سرمایه لازم جهت فرآیند مهاجرت است.
پیشنهاد می کنیم اگر که قصد مهاجرت دارید حتما با یک وکیل مهاجرتی مشورت کنید تا زوایای این فرآیند برای شما روشن شود.
« برای مشاوره و اطلاعات بیشتر با یکی از شماره‌های زیر تماس بگیرید »
02144821382 📞
09127152702 📞
چرا مدرک آشپزی بین المللی مورد نیاز کاناداست ؟
برخلاف تصوری که اغلب ساکنان ممالک غیرغربی از کشورهایی چون کانادا دارند و آنها را فقط با آزمایشگاه ها، موسسات و کارخانه های کبیر و نظایر اینها می شناسند، بخش خدمات نقش عظیمی در ارتقا استانداردهای زندگی در این کشورها داشته و کماکان دارد و به همین دلیل از وسعت و اتساع زیادی برخوردار است.
افزایش رفاه، عموماً منجر به افزایش نیاز در این دسته ها می شود و در این بین مشاغلی که به چیزی ما فوق دانش عمومی دیپلم دبیرستان نیازمند هستند مثلا در این مورد ویژه به ذائقه قوی! توجه بیشتری شده است. به همین خاطر به موازات نیاز به تخصص هایی چون پزشکی و مهندسی، کانادا به طیف گسترده ای از چنین مشاغلی چون آشپزی هم نیازمند است که شاید در اول کار درآمد آنها چندان قابل توجه نباشد ولی به دلیل نیاز زیاد، کارگماری آنها تضمین شده است، ضمن اینکه اگر فرد به راستی دارای استعداد در این حوزه باشد می تواند در آینده از درآمد بالاتری هم برخوردار شود.
نکته ای که باید چه درباره این کار و چه دیگر مشاغل مشابه آنها توجه شود، اهمیت «شاغل بودن» در کاناداست. این دوگانه ارزشی- ضدارزشی شاغل بودن در برابر بیکار بودن (البته بیکاری نه از سر اجبار یا ناتوانی بلکه به معنای سستی) با آنچه ما در ایران تماشا می نماییم تفاوت دارد.
در ایران ممکن است جوانی (که شاید به غیر از داشتن یک دیپلم دبیرستانی فاقد هر گونه مهارت و تجربه ای است) با وجود فرصت انجام یک کار (که از عقیده او سطح پایینی داشته باشد) از آن خودداری کند و برای مدت ها به همین بهانه بیکار در خانه بماند و خانواده، رفقا و آشنایانش هم به او حق بدهند ولی در کانادا چون بیکاری به کارگیری خدمات مجانی دولتی که پول آن از جیب شاغلان (از روش پرداخت مالیات) پرداخت می شود منجر خواهد شد، مقبول هیچکس نیست. این نکته از این رو ذکر شد که بر یکی از تفاوت های فرهنگی کلیدی بین مردمان کانادا و ایران تاکید شود.
آشپزان و سرآشپزان در طیف گسترده ای از محیط ها استخدام می شوند: رستوران ها، هتل ها، مراکز خدمات عمومی، مریض خانه ها، مراکز آموزشی و حتی موسسات تحقیقاتی. برای این سلسله ها تجربه موفق و مستند بسیار مهم تر از تحصیلات است ولی با تحصیلات و آموزش، فرد می تواند با طیف بیشتری از غذاها آشنا شود و مهم تر از آن، فرهنگ حاکم بر محیط های حرفه ای تر را تجربه کند. برای آنکه با ابعاد این موضوع آشنا شویم باید تذکر نماییم در شهر ۳ میلیون نفره تورنتو بیش از ۹۰۰۰ رستوران و ۱۲۰ هتل وجود دارد که متقاضی شمار زیادی آشپز هستند. تعداد این موارد در مونترال از این هم بیشتر است.
برخی از سرآشپزها پس از کسب شهرت به تاسیس رستوران خاص خویش اقدام می کنند تا از طریق خود فرمایی و راه اندازی یک کسب و کار شخصی درآمد بیشتری کسب کنند. اکنون در مناطق قدیمی تر تورنتو تعداد بسیار زیادی رستوران های خیلی کوچک ولی با کیفیت غذایی بالا وجود دارند که به صورت خانوادگی اداره می شوند و هر شب (مهم نیست چندمین شب هفته در کدامین ماه سال باشد) پر از مشتری هایی هستند که آنجا را مکانی دنج برای دیدار با رفقا می دانند.
بیشتر بخوانید : بهترین آموزشگاه آشپزی در تهران
رستوران داری و آشپزی در کانادا چه تفاوت هایی با ایران دارد؟
اولین تفاوت عمده در تنوع است. مردم کانادا علاقه زیادی به رستوران رفتن دارند و برخی از آنها که درآمد بیشتری دارند گاهی هر روز رستوران می روند. بقیه نیز حداقل یک بار در هفته این کار را انجام می دهند. زوج های جوان کانادایی چون معمولاً هر دو جفت شاغل هستند تقریبا هیچوقت در منزل خوراک نمی خورند و مهمان همیشگی رستوران ها و فست فودها هستند.
همینطور خانواده های سنتی هم که عادت به آشپزی در منزل دارند به غیر از اعضای خانواده، معمولا تنها در میهمانی های خانوادگی و در ایام ویژه (کریسمس، عید شکرگذاری…) در خانه غذا می پزند و در سایر موارد دوستانشان را به رستوران دعوت می کنند. همچنین در روزها سرد سال که بسیاری از فعالیت های خارج منزل تعطیل می شود، رستوران رفتن یک بهانه مرسوم برای برونرفت از خانه است.
این همه رستوران رفتن با خودش نیاز به تنوع را می آورد؛ تنوع در غذاهای یک منوی خاص یا رغبت به تجربه منوهای مختلف. به همین دلیل آنها علاقه مندند که انواع غذاها از ملیت های مختلف را تجربه کنند و به همین دلیل تنوع قومی و ملیتی که در کانادا وجود دارد (در تورنتو بیش از ۱۴۰ ملیت گوناگون زندگی می کنند) چنین تمایلی عجیب نیست.
در نتیجه راه اندازی رستوران نیز در این کشورها جزو مشاغل پر سود و پر طرفدار است زیرا همانطور که در بالا اشاره کردیم رستوران گردی در فرهنگ این کشور جا افتاده است.
از این جهت، شما به عنوان یک علاقه مند به شغل آشپزی باید با طیف مفصلی از غذاها آشنا باشید. کسی چشمداشت ندارد که در آشپزی همه آنها چیرگی داشته باشید اما آشنایی با شیوه آماده سازی شمار بیشتری از غذاها به شما کمک می کند که در طیف مفصل تری از رستوران ها یا هتل ها امکان شغل داشته باشید.
مورد دوم آمادگی برای انجام کار گروهی در آشپزی است. در اغلب رستوران های مطرح شهر، بدون کار دسته جمعی سرویس دادن خصوصاً در روزهای پایان هفته نشدنی است. به ویژه اگر شما بخواهید به عنوان یک سرآشپز در یک رستوران استخدام شوید باید از توان مدیریتی بالایی برخوردار باشید.
در کانادا، کیفیت غذا مهم تر از حجم آن است. بسیاری از ما ایرانیان که به بلعیدن خوراک علاقه مندیم بعید است که از حجم محتوای بعضی از ظرف های خوراک خوشنود باشیم درحالی که ممکن است پول بسیار زیادی بابت آن پرداخته باشیم. علت این امر زحمتی است که برای جاسازی بعضی از آنها کشیده می شود.
خلاقیت در فرآوری غذاهای جدیدتر هم یک حسن می تواند باشد که البته بیشتر صفت سرآشپزان است. سرآشپزانی در شهرهای مهم کانادا و آمریکا هستند که به رستوران محل شغل خویش اعتبار داده‌اند و مشتریان باید برخی مواقع از ماه ها قبل برای صرف خوراک در آنها میز رزرو کنند.
رعایت بهداشت یک پارامتر حیاتی خصوصا در رستوران ها و هتل هاست. سنت آشپزی خلاقانه بر پایه پختن با دست است. در بسیاری از موارد خود سرآشپز مواد را شخصاً ترکیب و آماده می کند. برخی مواقع همه این مراحل در جلوی چشمان خود مشتری رخ می دهد (مثلا در سوشی فروشی ها) به همین علت نظافت و بهداشت خصوصا در مورد دست ها بسیار مهم است.
یا رشته آشپزی نیازمند اخذ مجوز هستند؟
عمدتاً خیر، این رشته در کانادا در اکثر استان ها تحت کنترل Regulated نیست و در کانادا آشپزان فقط در ایالت ساسکاچوان نیازمند گرفتن مجوز هستند اما این به معنای این نیست که کارفرمایان از شما مدارک شغلی نمی خواهند. شما به عنوان کسی که احتمالا در این زمینه حائز مدارک و مستنداتی هستید (مثلا دیپلم آشپزی یا تاییدیه از فرنچایزهای معتبر یا سابقه کار در رستوران های مشهور…) باید ابتداعاً مدارک آموزشگاه آشپزی خویش را در یکی از مراکز ارزیابی مدارک تایید کنید.
دیدگاهتان را بنویسید