دوره بلند مدت و جامع مستر شف (استاد سرآشپز)

 علاوه بر این مهارت ها، مسترشف به یک مدیر و رهبر واقعی نیز گفته می‌شود، این لیدر باید بتواند برای افراد آشپزخانه و مجموعه خود یک الگو باشد، چه به لحاظ اخلاقی و چه به لحاظ حرفه‌ای باید روابط عمومی و قدرت فکری قوی و کاریزما داشته باشد تا افراد بیش از آن که از او حساب می برند بیشتر او را دوست داشته باشند و دستورات او را به نحو عالی با بالاترین میزان دقت و کیفیت اجرا نمایند.

توانایی Pot Washer :

میگویند یک سرآشپز باید نقطه شروع خود را از شستشوی ظروف شروع کند ابتدا باید بتواند دیگ و قابلمه ها را تمیز و چربی زدایی کند.

توانایی Dish Washer :

و سپس بتوانید ظروف غذا را بدون اینکه بوی غذا در آنها مانده باشد شستشو بدهد و براق و پولیش نماید

دقت کنید اگر می خواهید وارد این دنیا شوید باید با جدیت عزم خود را جزم نمائید، چون حد اشتباه افراد در این شغل تنها یک تار مو است که این تار مو چنانچه در غذای کسی وارد شود فاجعه ای بزرگ رخ خواهد داد به همین دلیل معمولاً تیم آشپزی در ضمن داشتن لباس و کلاه مخصوص خود، حتی موهای دست خود را نیز اصلاح می نمایند تا سطح این اشتباه به صفر برسد.

اگر بخواهیم در مورد توانایی ها و شایستگی‌های یک مستر شف بنویسیم با یک کتاب ۱۰۰۰ صفحه ای هم تمام نخواهد شد. در کنار مدیریت منابع انسانی مستر شف یا استاد سرآشپز باید استاد مدیریت منابع غذایی سالم نیز باشد و بتواند در کنار اصول تشخیصی مواد اولیه غذایی سالم، آنها را در نهایت کیفیت انتخاب و فرایندهای پخت را روی این مواد اجرا نماید.

از دیدگاه بزرگان این شغل، آشپزی یک هنر به تمام معنا والاست، یک علم است، تلفیقی از علوم تغذیه، شیمی، فیزیک و ریاضیات که امروزه به یکی از این تلفیقات علوم، آشپزی مولکولی نیز گفته می‌شود.

حال که اگر بخواهیم بررسی تخصصی بر این امر داشته باشیم بسیاری از افراد به صورت تجربی در آشپزخانه ها کار کرده اند و در برخی از موارد مهارت پیدا کرده اند اما به صورت علمی و حرفه ای این شغل  پر درآمد را یاد نگرفته اند و در زمان تست و آزمون های اولیه بین المللی این افراد با چند سوال ساده در مورد آیتم های علمی و عملی آشپزی مردود می‌شوند و در واقع نام آنها را نمی‌توان سرآشپز گذاشت اما مستر شف یا استاد سرآشپز به کسانی گفته می شود که ابتدا علم و سواد کافی در مورد آشپزی داشته باشند و سپس با وارد شدن به بازار کار رستوران ها و هتل ها مهارت های تکمیلی در حین کار را نیز کسب نمایند.

طبق بررسی‌های به عمل آمده بزرگترین کمبود و مشکل آشپزان و سرآشپزان سنتی تک بعدی بودن آنها می‌باشد یعنی این افراد با سالها تجربه فقط در یک یا چند بخش از آشپزخانه کار کرده اند و به امور کل آشپزخانه واقف نیستند تا چه برسد به برنامه ریزی های کلان و مدیریت اصولی آشپزخانه های هتل ها و رستورانهای بین المللی.

بهترین راه پیشرفت و رسیدن به جایگاه مسترشف از دیدگاه بزرگترین اساتید آشپزی جهان راهی است که خود آنها پیموده اند یعنی شرکت در دوره های آموزشی آکادمی های معتبر که مزیت های بزرگ دیگر هم برای آنها علاوه بر آموزش و یادگیری داشته است، که آن هم Certify شدن یا همان گرفتن گواهینامه بین المللی در این حرفه است و البته که برای ورود به بازار کار بین المللی و بحث مهاجرت نیز بسیار مهم و کارآمد می‌باشد.

همیشه در نگاه بین المللی یک آشپز از شأن و مرتبه ای همچون پزشک برخوردار بوده است، چون غذا و نوشیدنی سالم و با کیفیت می تواند همچون دارویی برای افراد باشد و به سلامتی تمام جامعه کمک کند و البته که افراد حرفه ای در این شغل از حقوقهای بسیار بالایی هم برخوردار هستند.

جدای از بحث تخصصی آشپزی چیزی که باعث پیشرفت افراد و اساتید برجسته آشپزی در جهان گردیده است، بحث مدیریت آشپزخانه است که هم از لحاظ موارد بهداشتی، کاست کنترل یا همان کنترل هزینه ها، مدیریت منابع انسانی، مدیریت خرید اصولی و ترنسپورت، مدیریت زمان و سودآوری بیشتر برای هتل ها و رستورانها، و بسیاری از موارد دیگر می‌باشد که این عوامل در به دست آوردن رتبه و یا ستاره‌دارشدن یک سرآشپز و یا رستوران بسیار مهم هستند و بیشتر رستوران های بین المللی توانسته اند با به دست آوردن این استانداردها به ستاره‌های میشلن (michelin) نیز برسند.